Ανάμνηση
(Στίχοι, μουσική, πρώτη εκτέλεση: Ελένη Βιτάλη)

Ένα όνειρο,
μια φυτεμένη από ψηλά στης Γης το χώμα,
βρήκε η λήθη ένα άσπρο αφρόψαρο
κι απ' τη ράχη του είδε τ' το χρώμα.

Και η λήθη έγινε αλήθεια
γέμισαν ξανά τα άδεια στήθια
τώρα η Περσεφόνη πάλι στο μπαλκόνι
γεύεται , και ακούει αμόνι...

Ένα όνειρο,
μια ανάμνηση, και η αγάπη έχει βάλει τα καλά της
, αναχωρητές και άποροι
χώρεσαν μέσα στην άγια αγκαλιά της.

Και η λήθη έγινε
γέμισαν ξανά τα άδεια στήθια
τώρα η Περσεφόνη πάλι στο μπαλκόνι
γεύεται , και ακούει αμόνι...

Ένα όνειρο,
μια ανάμνηση φυτεμένη από ψηλά στης Γης το ,
βρήκε η λήθη ένα άσπρο αφρόψαρο
κι απ' τη ράχη του είδε τ' ουρανού το άγιο χρώμα.