Συμμετοχή σε διαγωνισμούς - Διακρίσεις
 

Διάκριση του σχολείου μας στον

3ο πανελλήνιο διαγωνισμό ταινιών μικρού μήκους "Ένας πλανήτης... μια ευκαιρία"

15-03-2013

Οι μαθητές και οι μαθήτριες των τμημάτων Ε1 και ΣΤ2 υπό την καθοδήγηση της εκπαιδευτικού των Εικαστικών Ευθυμίας Μουργιά σχεδίασαν, ζωγράφισαν, φωτογράφισαν, αφηγήθηκαν και έφτιαξαν μια ταινία μικρού μήκους με τίτλο "Ο Ηρακλής και οι Στυμφαλίδες Όρνιθες". Με την ταινία αυτή το σχολείο μας πήρε μέρος στον 3ο πανελλήνιο διαγωνισμό ταινιών μικρού μήκους "Ένας πλανήτης... μια ευκαιρία" και κέρδισε το βραβείο στην κατηγορία animation.

Το αρχείο με τα αποτελέσματα του διαγωνισμού εδώ.

Η εκδήλωση βράβευσης θα πραγματοποιηθεί την Τετάρτη 3 Απριλίου και ώρα 12 το μεσημέρι στην Κεντρική αίθουσα του Υπουργείου Παιδείας παρουσία της πολιτικής ηγεσίας του Υπουργείου και πολλών σημαντικών προσωπικοτήτων της κινηματογραφικής κοινότητας της χώρας μας.

Θερμά συγχαρητήρια στους μαθητές και στην εκπαιδευτικό! Μας έκαναν για μια ακόμη φορά υπερήφανους! Ευχόμαστε να έχουν πάντοτε επιτυχίες!

Την ταινία μπορείτε να τη δείτε εδώ (youtube)
ή παρακάτω (ΠΣΔ):
 

Τα σκηνικά της ταινίας στολίζουν τώρα τους τοίχους του σχολείου:

Παρασκευή 22 Μαρτίου 2013, στο σχολείο
Οι δημιουργοί της ταινίας:

Η χαρά δίνει φτερά:

Τετάρτη 3 Απριλίου 2013, Κεντρική αίθουσα Υπουργείου Παιδείας
Τελετή βράβευσης

Οι βραβευθέντες:

Και το βραβείο:

Οι "τεχνικές εγκαταστάσεις" όπου δημιουργήθηκε η ταινία:

Το δεξί "καμαρίνι" της Αίθουσας Πολλαπλών Χρήσεων μετατράπηκε σε "στούντιο" φωτογράφισης. Ένα κομμάτι χοντρό μπλε φελιζόλ κόπηκε και στερεώθηκε ψηλά. Αυτό αποτέλεσε το "τρίποδο" που στήριζε και συγκρατούσε τη φωτογραφική μηχανή κάθε φορά στην ίδια θέση. Τα υπόλοιπα ήταν απλά πράγματα...

Το έργο...

(από την υπεύθυνη εκπαιδευτικό Ευθυμία Μουργιά)

Οκτώβριος 2012 

Ένα πρωί στο σχολείο, που δεν ξεχώριζε σε τίποτα από τις άλλες μέρες... Λίγο βροχερός ο καιρός και τα παιδιά ούτε που είχαν ξυπνήσει καλά καλά.

Εγώ σκεφτόμουν πώς να ταράξω λίγο το ενδιαφέρον τους αλλά παράλληλα να μάθουν και κάτι. Μιας και τα γνώριζα από την προηγούμενη χρονιά και ήξερα σε τι επίπεδο είναι, αποφάσισα να κάνουμε μια εργασία σε μορφή project.

Διάλεξα την ιστορία των Στυμφαλίδων, γιατί το υλικό που έπρεπε να σχεδιάσουμε και να εμψυχώσουμε μπορούσε να απασχολήσει πολλά παιδιά ταυτόχρονα.

Το είπα στα παιδιά και ξετρελάθηκαν (όπως κάνουν με οτιδήποτε καινούριο συμβαίνει στην τάξη!)

Αρχίσαμε με ενθουσιασμό το σχεδιασμό και τη ζωγραφική, βασισμένοι σε ένα storyboard (σχέδιο εργασίας) φτιαγμένο από μένα: Τα πρώτα μαθήματα αφιερώθηκαν σ' αυτή τη δουλειά, η οποία μας κούρασε αρκετά, γιατί το τελικό αποτέλεσμα ήταν ακόμη πολύ μακριά κι έτσι δεν υπήρχε παρώθηση. Καταφέραμε όμως και την τελειώσαμε!

Μετά ήρθε η ώρα για τη φωτογράφιση. Και πού να βρεις ειδικό τρίποδο που να βγάζει τις φωτογραφίες από ψηλά... Ευτυχώς υπήρχε ένα φελιζόλ που στηρίχτηκε στα παρασκήνια του θεάτρου και ο φακός της μηχανής μπήκε σε μια τρύπα που ανοίχτηκε ειδικά γι' αυτό. Επαγγελματική δουλειά!

Φωτογραφική μηχανή, φωτιστικά για το φωτισμό, πρόσθετο τρίποδο, μαγνητοφωνάκι για την ηχογράφηση: από τα σπίτια μας, ό,τι είχε και μπορούσε να φέρει ο καθένας. Εντάξει, τα μαζέψαμε τα απαραίτητα!

Ξεκινήσαμε λοιπόν... Αξιοποίησα τις ώρες που είχα κενά, γιατί δε γίνεται αυτή δουλειά με περισσότερα από 3-4 παιδιά. Αλλά επειδή στο αμφιθέατρο μπαίνουν πολλές τάξεις, έπρεπε να τα μαζεύουμε και να τα ξαναστήνουμε κάθε φορά, κάτι που απαγορεύεται στο Animation. Αρχίσαμε να κουραζόμαστε, γιατί τρώγαμε περισσότερη ώρα στο πήγαινε έλα και μέχρι να βρούμε τη σωστή θέση των αντικειμένων ξανά πριν συνεχίσουμε τη φωτογράφιση... Χάναμε πολύ χρόνο και η προθεσμία άρχισε να μας πιέζει...

Τέλος πάντων με τα κενά, τη βοήθεια από κάποιους συναδέλφους και με τις έξτρα ώρες στο σχολείο, τη βγάλαμε και τη φωτογράφιση: 1000 φωτογραφίες!

Μετά ήρθε η ώρα του ήχου. Ως «στούντιο» ηχογράφησης χρησιμοποιούσαμε όποια τάξη ήταν άδεια (π.χ. όταν τα παιδιά είχαν γυμναστική). Γι’ αυτό κάποιες φορές ακούγονται στο βάθος παιδιά που κάνουν γυμναστική στο προαύλιο! Στο κομμάτι της ηχογράφησης συνέβαλε ο συνάδελφος εκπαιδευτικός της πληροφορικής, Γιάννης Δημόπουλος, τον οποίο και ευχαριστούμε πολύ.

Ζητήσαμε και την άδεια από τους palyrria για να χρησιμοποιήσουμε τη μουσική τους και μας την έδωσαν με μεγάλη χαρά.

Πάει κι αυτό κι έρχεται η ώρα του μοντάζ στον υπολογιστή...  Όλες οι εικόνες δίπλα δίπλα για να δίνεται η αίσθηση της κίνησης. Άπειρες ώρες δουλειάς. Άρχισα να πιστεύω ότι δεν αξίζει τόση δουλειά και τόση κούραση…

Έτσι τελείωσε επιτέλους μετά από 4 συνολικά μήνες δουλειάς το κινούμενο σχέδιο και το έδειξα στα παιδιά. Αυτά που συμμετείχαν περισσότερο, ήταν υποψιασμένα για το τι θα δούνε. Κάποια άλλα απόρησαν κάπως. Αλλά όλα πέταξαν από την χαρά τους και μου ζήτησαν να το δούμε πολλές φορές.

Εγώ τα παρατηρούσα, και αλήθεια μόνο για εκείνη την αντίδρασή τους, λέω ότι άξιζε τον κόπο. 40 παιδιά χαρούμενα!

Έχει και συνέχεια το πράγμα. Σε συνεργασία με τον εκπαιδευτικό της πληροφορικής θα γίνει ένα μάθημα για το μοντάζ, για να δούνε τα παιδιά πώς περίπου γίνεται στον υπολογιστή, με ποια λογική δηλαδή. Κι ένα μάθημα με την ιστορία των κινουμένων σχεδίων. Ετοιμάζουμε και άλλα δύο πιο απλά κινούμενα σχέδια με μικρότερες τάξεις (όχι για διαγωνισμούς, να μην πάρουν τα μυαλά μας αέρα!)

Και για να κάνουμε και την αξιολόγησή μας (για την ανατροφοδότηση όπως λένε):

Τι δεν πήγε καλά:

1) Δεν πρόλαβαν όλα τα παιδιά να συμμετάσχουν στη διαδικασία της φωτογράφισης.

2) Δε γινόταν να πάρουν και πολλές πρωτοβουλίες, γιατί πιεζόμασταν χρονικά και ήμασταν πολύς κόσμος.

3) Θα ήθελα να φτιάξουν μόνοι τους το storyboard.

4) Θα ήθελα να τους μάθω να κάνουν και τη σκηνοθεσία.

5) Θα ήταν πολύ σημαντικό να δημιουργήσουν την ιστορία τα ίδια τα παιδιά.

6) Κάναμε και τη «φανταστική συνέχεια του μύθου του Ηρακλή με τις Στυμφαλίδες όρνιθες», αλλά παρότι βγήκαν ωραίες ιδέες, ήταν πολύ παραπάνω δουλειά.

7) Θα ήθελα να κάνουν μόνοι τους και το μοντάζ (για την ώρα πολύ δύσκολο).

Τι πήγε καλά:

1) Έμαθαν με βιωματικό τρόπο τι θα πει σχέδιο εργασίας και πόση υπομονή και επιμονή χρειάζεται.

2) Είδαν και άλλες πτυχές της τέχνης.

3) Κατάλαβαν την τεχνική των κινουμένων σχεδίων.

4) Ήταν υπεύθυνα και αφοσιωμένα: από μόνα τους κάποιες φορές θυσίασαν αγαπημένες τους δραστηριότητες για να συμμετάσχουν στη δουλειά που κάναμε και υπήρξαν φορές που ενώ βαριούνταν, συνέχιζαν να εργάζονται για τον σκοπό μας.

5) Η μεγάλη προσπάθεια ανταμείβεται. Δεν εννοώ το βραβείο αλλά το αποτέλεσμα.

6) Το πιο σημαντικό για μένα είναι ότι κατάλαβαν πως η τέχνη έχει πολλά  πρόσωπα, πολλές εκφράσεις και δεν είναι απαραίτητο να έχεις ταλέντο για να ασχοληθείς με αυτήν.

Μάλλον είναι περισσότερα αυτά που δεν πήγαν καλά, αλλά δε μας πειράζει. Μαθαίνουμε ταυτόχρονα με τα παιδιά, κάνουμε λάθη, όμως δε μας πειράζει γιατί μαθαίνουμε μέσα από αυτά. Κάτι κερδίζουμε και κάτι χάνουμε. Η τέχνη είναι πάθος και εμείς δεν το αφήνουμε!

Ευθυμία Μουργιά

Εκπαιδευτικός Εικαστικών

Υ.Γ. (εύθυμα περιστατικά):

1) Σχεδόν όλα τα παιδιά της Β΄ τάξης που έκαναν τη φανταστική συνέχεια της ιστορίας, στο τέλος έβαλαν τον Ηρακλή να παντρεύεται την Αθηνά!

2) Όταν έγινε γνωστό ότι βραβεύτηκε η ταινία, έρχεται ένα παιδί από άλλη τάξη και με ρωτάει: «Τι θα γίνει κυρία, εμείς θα κερδίσουμε κανένα διαγωνισμό;»